Дуг, шаг, мад...

Нийгэм ・Нийтэлсэн: Мэргэн охин ・ 2015 07 сар 30

Тэд өглөө ажилдаа ирж байгаа юм шиг бие бие рүүгээ учиргүй яарна. Өнөөдөр тэр маань ирсэнгүй, зүгээр байгаа хэмээн санаа тавих. 10 гаруй жил зарим нь арай хойно 4-5 жилийн өмнөөс нэгэнтэйгээ нэгдсэн учир “Чингис”-ийн талбайд шатар нүүх өвөө нар бие биедээ ийн ээнэгшин дасацгаажээ. Жилийн дөрвөн улирлын аль ч үед халуун хүйтэн гэж ажралгүйгээр өдөр бүр ирж, тамхиа хувааж татан дуг, мад, шаг хэмээн шатраа тоглосоор 10-аад оныг үджээ.

Өглөө бүр ажилдаа төв талбайг нэвт гаран алхаж ирдэг надтай шатарчин өвөө нар бишгүй таарч байлаа. Тиймээс тэдэнтэй хууч хөөрөн хэдэн өрөг тоглохсон гэж бодсон ч ажил амжихгүй нь гэсээр явдаг байв. Харин өчигдөр ажил бага байсан учир цайны цагаараа очиж тоглонгоо хууч хөөрөв. Өвөө нар Бэлх, Яармаг, Амгалан гээд нийслэлийн өнцөг булан бүрээс ирж тоглодог ажээ. Шатрын клуб хэсч тоглож болох ч энэ нь илүү амар байдаг юм хэмээн хуучлах.

Би шатар нүүдэг өвөө нартай хоёр өрөг нүүлээ. Олон жил тоглоод бие биентэйгээ найз нөхөд болсон өвөө нар гадны хүн ирж тоглохоор талцаад нэг нэгэндээ заах маягтайюм. Эхний өргөө нүүж байтал тоглогч өвөө маань "За хурдал, хурдан нүү, дүү” гэж яаруулах. Өрөг ид дундаа ороод явж байтал нэгэн гадаадын иргэн хөтөчтэйгээ ирэв. Тэгсэн өвөө намайгаа “жийж” байна гээч. “За, миний дүү цаана чинь надтай тоглохоор хүн ирлээ, чи босчих оо” гэхэд нь тоглож байсан өргөө дуусгаагүйдээ жаахан харамссан ч босч өгөв. Яагаад гэвэл өвөө тэр гадаадын жуулчинтай тоглож, ана мана үзэх гээд тэр.

Ингээд би тойрч яваад өөр нэг өвөөтэй тоглов. Бас л миний дүү хурдан нүү, та нар зааж болохгүй шүү гэж "найзууддаа" тушаах аж. Би ч юу гэж заалгах вэ дээ гэж томрох. "Чи одоо яг хожигдсон. Энэ ч ойлгомжтой болоод явчлаа л даа" хэмээн хүний сэтгэл зүйгээр байн байн дайрах. Хаширлаж байгаад сайхан боломж алдаад гуравхан нүүдлийн мад харалгүй хожигдчихсон. Тэгсэн хажуунаас нэг ах "Миний дүү, залуу хүүхэд байж яасан хашир юм, бэргээд байна. Шууд л нүүдэг газар. Гэхдээ сайн тоглодог охин байна" хэмээн урам хайрлав.

Шатарчин өвөө нар өдрийг ийн өнгөрүүлдэг аж. Энд өдөр бүр ирж тоглодог 10 гаруй хүн байдаг. Зуны дэлгэр цагт өглөө ирээд оройн 20.00 цаг хүртэл тоглох энүүхэнд гэнэ. Хүн цөөтэй байвал 18.00 цаг гээд харьцгаадаг аж.

“Энд сайн тоглодог хүмүүс их бий. Шатрын спортын хамгийн сайхан нь бод хаяж тоглох. Яг хожигдож яваад уран нүүдэл хийгээд хождог нь хамгийн гоё. Нэг үеэ бодвол шатар тоглох залуус ховордсон байна. Үүнийг сэргээх зорилгоор хаа сайгүй дугуйлан ажиллаж байна. Зах зээлийн нийгэм хүнийг завгүй болгодог юм байна. Социализмын үед амралтын хоёр өдөр алгасалгүй шатар тоглодог байлаа. Манай аав шатар тоглодог байсан учраас би харсаар байгаад хүнээр заалгуулахгүй сурсан. Одоогийн хүүхдүүд заалгаад ч сонирхохгүй, ядаргаатай байна гэх юм. Шатрын спорт агуу шүү дээ. Шатар тоглоод суухаар өөрийн биенээс толгой тасарч шатар руугаа орж байгаа юм шиг мэдрэмж төрдөг” хэмээн 50 гаруй жил шатар тоглосон С.Цогтсайхан гуай надтай хуучилсан юм.