Нийгэм
・Нийтэлсэн:
Мэргэн охин
・
2015 12 сар 08
Ийм төрлийн үйлчилгээ байнаа. Гэхдээ банкинд байдгийг бус гадаа гудманд машин дотроос нотариат хүрээд болчихдогыг нь энд онцолж байна.
Оршилд хөндөх асуудал бас байна. Үл хөдлөх эд хөрөнгийг барьцаалах тухай хуулийн төсөл нь өргөн утгаараа газрыг эргэлтэнд оруулах боловч явцуу утгаараа бол зээл авах боломжийг л нэмэгдүүлсэн хуулийн төсөл гэмээр. “Газраа банкинд барьцаалсан иргэн зээлээ цаг хугацаандаа төлж чадахгүй бол банк үл маргах журмаар газрыг нь дуудлага худалдаанд оруулах” заалт дээр хүний эрх зөрчигдсөн гэж Цэц үзлээ. Энэ хууль бүхлээрээ том зураглалтай ч одоогоор онцгойлон газрыг барьцаалах асуудал яригдаж байна.
Амжиргаа хүндэрсэн, аргагүй байдалд орсон иргэд ломбард хөлжүүлж зээл авч өдөр хоногоо өнгөрөөх бол хэний ч мэдэх дүр зураг. Хуруундах бөгж, чихэндэх ээмгээ хугацаа хэтрүүлж алдах бол нэг сэхэхэд эргээд авчих тайвшралтай. Харин газар бол өөр. Газрыг үнэгүй өмчлөх боломж хуулиар хүний амьдралд нэг л удаа олдохоор байгаа. Иргэн бүрийн барьцаанд алдсан газар нийлсээр буруу гарт төвлөрвөл юу болох вэ гэсэн болгоомжлол байгааг тоохгүй өнгөрч болохгүй байх.
Гэхдээ маргаан дагуулж буй хууль хэрэгжвэл газар эргэлтэнд орно. Эргэлтэнд орох боломж бий болсноор иргэдийн газраа өмчилж авах идэвх нэмэгдэнэ. Ухаалаг утас, үүрэн утасны нэг дугаар хүртэл газраас илүү эргэлтэнд орж 500 мянгаас 10 сая хүртэл төгрөгийн зээлийн баталгаа болчихоод байгаа сонин гэмээр улс бол Монгол болоод байна.
Энд юуны өмнө иргэдийн хэдэн хувь нь газраа өмчилсөн байгаа вэ гэдгийг харах гэж үзлээ. Эндээс газрын үнэ цэнэ, эрэлт хэрэгцээ хэр байгааг харчихаж болохоор.
Иргэн бүрт газар өмчлүүлэх хууль 2003 оны тавдугаар сарын 1-нд мөрдөгдөж эхэлснээс улсын хэмжээнд өссөн дүнгээр 255.458 иргэн 28287.68 га газрыг гэр бүлийн хэрэгцээний зориулалтаар өмчлөөд байгаа тухай албан ёсны тоо гарч байж.
Энэ бол 2012 оны багцаа. Энэ нь нийт хүн амын 9.19 хөн хувь. Иргэдийн өмчилж авсан газар нь нийт нутгийн 0.19 хувийг эзэлж байсан хэрэг. Хүн амын 45 орчим хувь оршин сууж буй Улаанбаатар хотод гэхэд газраа хувьчилж авсан иргэд нийт оршин суугчдын дөнгөж 8 орчим хувьд л дөхөж байна.
2012 оны нэгдүгээр сарын дүн мэдээгээр нийслэлийн 1.2 сая иргэнээс 92 мянга гаруй иргэн газраа өмчилж авсан байдаг. Нийслэлээс бусад аймаг, сумдад 13 мянган хүн газар өмчилж авсан байдаг юм.
Энэ удаашралыг тооцон 2008 онд Монгол Улсын иргэн бүр нийслэл, аймаг, сумын төвд амьдарч байгаагаас үл хамааран 0.07 га газар өмчлөх эрхтэй гэсэн нэмэлт өөрчлөлтийг хуулинд оруулсан байдаг.
Хууль хэрэгжиж эхлэх үед нийслэлд газар өмчлөх эрхтэй 200 мянга гаруй гэр бүл байсан бол 2008 оны энэхүү нэмэлт өөрчлөлтөөр нэг сая 200 мянган иргэн газар өмчлөх эрхтэй болоод ирсэн. Газар өмчлөх эрхтэй субъект ийнхүү зургаа дахин нэмэгдсэнээс төв суурин газрын нөөц хомсдож эхэлсэн гэдэг. Ингэснээр нийслэлээс зайдуу шинэ суурьшмал газарт иргэдэд газар өмчлүүлж эхэлсэн. Гэхдээ энд газар авч байгаа иргэд нүүж очоод шууд суурьшаад байгаа нь тийм их биш. Ямарч байсан нэг газар байж л байг. Хэрэг болно гэсэн нөөц байдлаар авах хандлага давамгайлж байгаа нь ажиглагддаг.
Асуудал энд л байгаа юм. Үл хөдлөх эд хөрөнгийг барьцаалах тухай хуулийн зарим заалт нь газрыг эргэлтэнд оруулах эрх зүйн боломжийг нэмэгдүүлж өгнө. Үүгээр газраа өмчлөхдөө идэвхгүй байгаа иргэд хотоо тойрсон багцааны бүст газар авах сонирхол нь нэмэгдэнэ. Энэ ньтухайн газартаа амьдран суухаас илүүтэй шинэ хуулийн хөшүүргээр барьцаанд тавих, зээл авах зорилгыг тээж эхлэнэ. Дэд бүтэц, нийтийн тээвэр, тог цахилгаан гээд сууршлын бүс үүсэх нөхцөл хангагдаагүй бүст өмчилсөн газар банкинд байж болох хамгийн доод үнээр үнэлэгдэж, өгч болох зээлийн хамгийн доод хэмжээгээр мөнгө олгогдоно.
Үргэлжлэлийг эндээс уншина уу
Манай сайт танд таалагдаж байвал LIKE хийгээрэй. Танд баярлалаа.